നോവലുകളിലെ രാഷ്ട്രീയ ഭൂപടം; മലയാള നോവലുകൾ കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തിയ വിധം

മലയാള സാഹിത്യ ചരിത്രം കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹിക ജീവിതവുമായി അഗാധമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നു. നോവൽ എന്ന സാഹിത്യരൂപം, കേവലം കഥപറച്ചിലിനപ്പുറം, ഒരു ജനതയുടെ പരിണാമദശകളെയും അധികാര ഘടനകളിലെ മാറ്റങ്ങളെയും രേഖപ്പെടുത്തുന്ന ഏറ്റവും വിശ്വസ്തമായ ചരിത്രരേഖയായി പലപ്പോഴും വർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. കേരളം ഒരു സാംസ്കാരിക ഭൂമികയായി രൂപപ്പെട്ടതു മുതൽ ആധുനികതയുടെ സങ്കീർണ്ണതകളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നതുവരെയുള്ള രാഷ്ട്രീയ ഭൂപടം മലയാള നോവലുകളിൽ വ്യക്തമായി പതിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.

1. തുടക്കം: ജന്മിത്വത്തിന്റെ തകർച്ചയും നവോത്ഥാനത്തിന്റെ ഉദയവും

മലയാളത്തിലെ ആദ്യകാല നോവലുകൾ, ജാതിമേധാവിത്വത്തിന്റെയും ജന്മിത്വത്തിന്റെയും ഇരുണ്ട കാലഘട്ടത്തിൽ നിന്ന് കേരളം നവോത്ഥാനത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നതിന്റെ സൂചനകൾ നൽകി. സി.വി. രാമൻപിള്ളയുടെ ‘മാർത്താണ്ഡവർമ്മ’ (1891) പോലുള്ള ചരിത്ര നോവലുകൾ രാജവാഴ്ചയുടെയും നാടുവാഴിത്തത്തിന്റെയും കാലഘട്ടത്തിലെ അധികാര സംഘർഷങ്ങളെ ദീർഘദർശനം ചെയ്തപ്പോൾ, ഒ. ചന്തുമേനോന്റെ ‘ഇന്ദുലേഖ’ (1889) ഒരു സാമൂഹിക വിമർശനമായി അവതരിച്ചു.

‘ഇന്ദുലേഖ’ പ്രധാനമായും ഒരു നായർ തറവാടിനുള്ളിലെ ആധുനിക വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയ പെൺകുട്ടി നേരിടുന്ന പ്രതിരോധങ്ങളെയാണ് ചിത്രീകരിച്ചത്. ഇത്, യാഥാസ്ഥിതിക സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥിതിയിൽ നിന്ന് വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കും സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസമെന്ന ആശയത്തിലേക്കും കേരളം നടന്നു തുടങ്ങിയ ആദ്യ ചുവടുവയ്പ്പായിരുന്നു. ജന്മിത്വത്തിന്റെ തകർച്ചയും അതിനോടനുബന്ധിച്ചുണ്ടായ നാടുവാഴികളുടെ പതനവും പല നോവലുകളുടെയും അന്തർധാരയായി വർത്തിച്ചു.

2. വിപ്ലവത്തിന്റെ കാലം: കമ്മ്യൂണിസവും കാർഷിക പരിഷ്കരണങ്ങളും

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തോടെ, കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ രംഗത്തെ നിർണ്ണായക ശക്തിയായി കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനം വളർന്നു വന്നു. ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ നോവലുകൾ കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ഭൂപടത്തിൽ ചെഞ്ചായം പൂശിയവയായിരുന്നു. തകഴി ശിവശങ്കരപ്പിള്ളയുടെ ‘രണ്ടിടങ്ങഴി’യും ‘ചെമ്മീനും’ പോലെയുള്ള കൃതികൾ ചൂഷണത്തിന് ഇരയായ തൊഴിലാളിവർഗ്ഗത്തിന്റെയും കർഷകരുടെയും ദുരിത ജീവിതം പച്ചയായി പകർത്തി.

പൊതു ഉടമസ്ഥത, വർഗ്ഗസമരം, തൊഴിലാളി അവകാശങ്ങൾ തുടങ്ങിയ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ സാഹിത്യത്തിൽ ശക്തിപ്പെട്ടു. പൊൻകുന്നം വർക്കിയുടെയും മറ്റ് എഴുത്തുകാരുടെയും രചനകൾ കർഷക ബന്ധനിയമങ്ങളും ഭൂവുടമാ സമ്പ്രദായത്തിലെ പരിഷ്കാരങ്ങളും സാധാരണക്കാരന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയ മാറ്റങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തി. ഭരണകൂടം, പാർട്ടി, വ്യക്തി എന്നീ ദ്വന്ദങ്ങൾ ഈ നോവലുകളിൽ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളായി. രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തകരുടെ ത്യാഗവും ഒറ്റിക്കൊടുക്കലും നോവലുകൾക്ക് തീവ്രമായ വൈകാരിക മാനം നൽകി.

3. വ്യക്തിയും സമൂഹവും: ആധുനികതയുടെ കാലം

1960-കൾക്കു ശേഷം മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ ആധുനികതയുടെ ശക്തമായ സ്വാധീനം കണ്ടു തുടങ്ങി. രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ലക്ഷ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിക്കുന്നു എന്ന തോന്നൽ എഴുത്തുകാരിൽ നിരാശയുളവാക്കി. നോവലിന്റെ ശ്രദ്ധ, സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തിയുടെ ആന്തരിക ലോകത്തേക്ക് മാറി.

എം.ടി. വാസുദേവൻ നായരുടെ ‘നാലുകെട്ട്’, ‘അസുരവിത്ത്’ തുടങ്ങിയ കൃതികൾ തകരുന്ന തറവാടുകളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, വ്യക്തിയുടെ ഒറ്റപ്പെടലും അസ്തിത്വപരമായ പ്രതിസന്ധികളും ചർച്ച ചെയ്തു.  ഈ നോവലുകൾ ജന്മിത്വത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക അടിത്തറ തകരുമ്പോൾ, സാംസ്കാരികമായി തകരുന്ന ഒരു തലമുറയുടെ വേദന പങ്കുവെച്ചു.

ഒ.വി. വിജയന്റെ ‘ഖസാക്കിന്റെ ഇതിഹാസം’ എന്ന കൃതിയാകട്ടെ, രാഷ്ട്രീയ ഭൂപടത്തിലെ പ്രായോഗിക കമ്മ്യൂണിസത്തിൽ നിന്ന് അകന്ന്, ദാർശനികവും അതീന്ദ്രിയവുമായ തലങ്ങളിലേക്ക് വായനക്കാരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അധികാര കേന്ദ്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ഗ്രാമങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ മാറിയ ഈ നോവൽ, കേരളീയ ഗ്രാമീണ ജീവിതത്തിലെ മാന്ത്രിക യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ ആഴത്തിൽ പകർത്തി.

4. പ്രവാസവും ആഗോളവത്കരണവും: സമകാലിക ഭൂപടം

1980-കൾക്ക് ശേഷം പ്രവാസ ജീവിതം കേരളീയ സമൂഹത്തിൽ നിർണ്ണായക സ്വാധീനം ചെലുത്തി. ഗൾഫ് പണം കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക ഘടനയെയും ഉപഭോഗ സംസ്കാരത്തെയും മാറ്റിമറിച്ചു. എം. മുകുന്ദന്റെ ‘മയ്യഴിപ്പുഴയുടെ തീരങ്ങളിൽ’ പോലെയുള്ള കൃതികൾ പഴയ കാലത്തിന്റെ നഷ്ടബോധവും ആധുനികതയുടെ വരവും തമ്മിലുള്ള സംഘർഷങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു.

സമകാലിക നോവലുകൾ ആഗോളവത്കരണം, നവലിബറൽ നയങ്ങൾ, സൈബർ സംസ്കാരം, തീവ്രദേശീയത, പരിസ്ഥിതി നാശം തുടങ്ങിയ പുതിയ രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹിക വിഷയങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു.

പുതിയ തൊഴിലിടങ്ങൾ: ടെക്നോളജി, ഐ.ടി. മേഖലകളിലെ പുതിയ തൊഴിലിടങ്ങളും അത് സൃഷ്ടിക്കുന്ന മൂല്യത്തകരർച്ചയും ചില യുവ നോവലിസ്റ്റുകൾ ചർച്ച ചെയ്യുന്നു.

പാരിസ്ഥിതിക രാഷ്ട്രീയം: എൻ. പ്രഭാകരന്റെ കൃതികളടക്കം, പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയവും മനുഷ്യന്റെ പ്രകൃതിയിലേക്കുള്ള കടന്നു കയറ്റവും വിഷയമാകുന്നു.

ജാതിയുടെ തിരിച്ചുവരവ്: നവോത്ഥാനത്തിലൂടെ മങ്ങിപ്പോയെന്നു കരുതിയ ജാതി രാഷ്ട്രീയം പുതിയ രൂപത്തിൽ തിരിച്ചെത്തുന്നതും അത് സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളെ ബാധിക്കുന്നതും നോവലുകളിൽ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

മലയാള നോവലിസ്റ്റുകൾ കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ഭൂപടത്തെ കാലാനുസൃതമായി രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിൽ വിജയിച്ചു എന്ന് പറയാം. അധികാരത്തിന്റെ കേന്ദ്രീകരണവും വികേന്ദ്രീകരണവും, വർഗ്ഗസമരത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തിഗത സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം, ആഗോളീകരണത്തിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം നോവലുകളിലെ പ്രധാന പ്രമേയങ്ങളാണ്. നോവൽ എന്ന ജനപ്രിയ കലാരൂപത്തിലൂടെ, ഒരു ജനതയുടെ പൊതുബോധം നിർമ്മിക്കപ്പെടുകയും വിമർശിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് മലയാള നോവലുകളെ കേവലം സാഹിത്യമായി മാത്രമല്ല, കേരള ചരിത്രത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ വ്യാഖ്യാനങ്ങളായും നിലനിർത്തുന്നു.